Το μαγικό στο Νηπιαγωγείο είναι το πόσο διαφορετικά μπορεί
να ζωγραφίσει το κάθε παιδί, την ίδια ακριβώς ιστορία!
Ξεφυλλίστε το παρακάτω βιβλίο…
θα μπείτε σε κήπους μαγικούς και θα μυρίσετε τα πιο όμορφα λουλούδια…
Γιατί… ο κόσμος των παιδιών είναι ένα περιβόλι!
Πώς να ήταν άραγε το περιβόλι που είχε φτιάξει ο Τιτάνας Άτλαντας
και το αγαπούσε τόσο πολύ; Έλεγαν ότι είχε μέσα τα πιο παράξενα και μαγικά φυτά.
Το περιβόλι τούτο και οι πεντάμορφες θυγατέρες του,
οι Πλειάδες, οι Υάδες και οι Εσπερίδες, ήταν όλος ο κόσμος του Άτλαντα,
πριν τον τιμωρήσουν οι Θεοί
και τον βάλουν να κρατάει στους ώμους του τον Ουράνιο θόλο.
Στο βίντεο δείτε βήμα-βήμα πως ζωγραφίσαμε όλοι μαζί το περιβόλι αυτό…
Ταξιδεύοντας στη Μυθολογία… συναντήσαμε τις Ώρες
και παίρνοντας ιδέα από την ιστορία τους τις ζωγραφίσαμε…
ή καλύτερα ζωγραφίσαμε τις ώρες των μικρών παιδιών που είναι γεμάτες χρώμα!
«…Όταν οι Ώρες βγήκαν από την κοιλιά του Κρόνου,
βγήκαν μικροσκοπικές. Βγήκαν όμως αμέτρητες.
Από τότε τριγυρίζουν ελεύθερες στον κόσμο, μικρούτσικες, σχεδόν αόρατες.
Συνέχεια τρέχουν.
Άλλες πετούν γρήγορα σαν αστραπή και άλλες σέρνουν τα βήματά τους τεμπέλικα.
Άλλες περπατούν ασταμάτητα δίχως να κουράζονται και άλλες είναι έτοιμες να αποκοιμηθούν.
Άλλες γελάνε και άλλες κλαίνε.
Καμιά φορά παίζουν, φώναζουν και τις ακούμε.
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τις σταματήσει…»
Οι δικιές μας Ώρες παίζουν και γελάνε…
Το μαγικό στο νηπιαγωγείο είναι ότι
μέχρι και τα τέρατα μέσα από τα μάτια των παιδιών
γίνονται… όμορφα!
Γιατί τα παιδιά μπορούν να δουν το χρώμα μέσα στο μαύρο!
«… φίδια ξεπρόβαλαν από το κεφάλι της Μέδουσας. Ο λαιμός της σκεπαζόταν με φολίδες δράκου,
είχε τεράστια χρυσά φτερά και χέρια με χάλκινα νύχια. Ο Περσέας αφού σκότωσε τη Μέδουσα
απόθεσε το κεφάλι της γοργόνας και την ασπίδα στα πόδια της Αθηνάς.
Από τότε πάνω στην ασπίδα της θεάς υπάρχει το κεφάλι με τα φίδια.»
Η μεταμόρφωση της ωραίας νύμφης Δάφνης σε δέντρο
μέσα από τα μάτια των παιδιών…
«…Ο Απόλλωνας που την είδε να γίνεται δέντρο με τα μυρωδάτα φύλλα φώναξε:
«Α, έφυγες για πάντα από κοντά μου, πιο όμορφη από τις όμορφες!
Τα φύλλα σου όμως δεν θα τα αποχωριστώ ποτέ. Θα τα κάνω στεφάνι
και θα τα προσφέρω στους ποιητές που θα απαγγέλλουν τα καλύτερα ποιήματα.
Εσύ Δάφνη θα είσαι το ιερό μου δέντρο…»
«…στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα παραμόνο η θεόρατη τρύπα το Χάος.
Και έπειτα ξαφνικά γεννήθηκε η θεά ΓΗ που τη λέμε και ΓΑΙΑ.
Μετά εμφανίστηκε ένας άλλος θεός που αιωρούνταν πάνω της, ο ΟΥΡΑΝΟΣ.
Η Γη και ο Ουρανός ήταν άδειοι. Τότε ξεπετάχτηκε μέσα από το Χάος ο θεός ΕΡΩΤΑΣ.
Μια βροχή έπεσε από τον Ουρανό στη Γη και η Γη γέννησε
τα βουνά, τα δέντρα, τα λουλούδια και όλα τα φυτά της φύσης. Μετά γέμισε με τους Ωκεανούς…»
Κάπως έτσι φαντάστηκαν και παιδιά τη Γέννηση του κόσμου
όπως περιγράφεται στην πλούσια Ελληνική Μυθολογία.
Όταν η παιδική φαντασία συναντά την Μυθολογία….
Ένας αρχαίος ελληνικός μύθος ενός ζευγαριού
που έγινε το αιώνιο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης….
Ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα ήταν ένα τόσο αγαπημένο ζευγάρι που δεν έκανε ο ένας χωρίς τον άλλο.
Ήταν οι μόνοι που φιλοξένησαν τον Δία και τον Έρμή
όταν αυτοί μεταμφιεσμένοι σε κοινούς θνητούς
γύρισαν όλο τον κόσμο και γνώρισαν την αδιαφορία των ανθρώπων.
Φιλοξένησαν τους δυο θεούς και ούτε που τους ρώτησαν
από που έρχονται, ποιοι είναι και που πηγαίνουν.
Ο Δίας για να τους ανταποδώσει τη φιλοξενία τους τους είπε ότι θα τους χαρίσει ότι του ζητήσουν.
Το μόνο που του ζήτησαν ήταν να πεθάνουν μαζί.
Έτσι όταν έφτασε η «ώρα» τους στο κατώφλι του σπιτιού τους
φύτρωσε ένα παράξενο δέντρο: δύο δέντρα, μια βελανιδιά και μια φλαμουριά
με τα κλαδιά τους πλεγμένα και τους κορμούς τους δεμένους.
Ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα έμειναν μαζί στην αιωνιότητα!
Η Ελληνική Μυθολογία εμπνέει τα μικρά παιδιά…όπως και όλους τους άλλους….
«Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν
με του Καιρού τα αλλάματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κι εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν
και των Αρμάτω’ οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του Έρωτα οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη…»
Η «Ασπίδα του Αχιλλέα»
είναι η ασπίδα που χρησιμοποίησε ο Αχιλλέας για να πολεμήσει τον Έκτορα. Η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις ζήτησε από το θεό Ήφαιστο να σφυρηλατήσει μια καινούργια πανοπλία για τον γιό της. Ο Ήφαιστος έβαλε όλη του την τέχνη και έφτιαξε μια ασπίδα που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει.
Πάνω της έφτιαξε πέντε ομόκεντρους κύκλους. Ξεκινώντας από μέσα στον πρώτο κύκλο έβαλε τον ήλιο το φεγγάρι και τα αστέρια. Στον δεύτερο έφτιαξε δυο πολιτείες . Στη μία είχανε ειρήνη και στην άλλη πόλεμο.
Στον Τρίτο έφτιαξε πλούσιο κάμπο με στάχια , αμπέλια και διάφορα ζώα. Στον τέταρτο έβαλε χορούς αγοριών και κοριτσιών και στον τελευταίο κύκλο της ασπίδας έφτιαξε τον μεγάλο ωκεανό να περικλείει τα πάντα.
Η ασπίδα του Αχιλλέα είναι ένας ύμνος στην τεχνολογία και μια ποιητική παρουσίαση του μοναδικού όπλου που φτιάχτηκε ποτέ για να εξυμνήσει την αξία της ειρήνης.
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 