Μάγισσα η Τέχνη
και στα δίχτυα της αν μπλεχτείς
δεν θέλεις να ξεφύγεις
τυλίγεσαι ακόμα πιο πολύ
θέλεις να δεις, να φανταστείς
να πιάσεις το μολύβι
και να δημιουργείς……
Τα έργα μας εμνευσμένα από τα αραχνοΰφαντα μοτίβα του
ζωγράφου Νίκου Αλεξίου.
Κύκλοι, τρίγωνα, γραμμές και ιερογλυφικά
στοιχεία που συναντάμε σε πολλά έργα του αγαπημένου μας Καλλιτέχνη
στολίζουν την Ασπίδα που φτιάξαμε για τον Κωνσταντίνο Ξενάκη
έναν δημιουργό που αντλεί φιλοσοφικές ιδέες και συμβολικά σχήματα από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Τα έργα του Ξενάκη έχουν αφετηριακές αναφορές στην αρχαιότητα, σε σύμβολα, σημεία και υλικά κατάλοιπα παρελθοντικών πολιτισμών της Μεσογείου. Αναφέρονται, όμως, και στο παρόν, και μάλιστα με τρόπο διττό: σχολιάζοντας εικαστικά την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα και αγγίζοντας, συγκινώντας και εμπνέοντας τη νέα γενιά.
Μπορείτε να δείτε τη δημιουργία της Ασπίδας του Ξενάκη στο παρακάτω βίντεο:
Από το πολιτιστικό πρόγραμμά μας
«Η Ασπίδα του Αχιλλέα με τα μάτια της σύγχρονης Ελληνικής τέχνης»
δεν θα μπορούσε να λείπει ο Μεγάλος Καλλιτέχνης
Κωνσταντίνος Ξενάκης!!!
Από τη μια αυτές οι μυρωδιές από τα πρώτα μπουμπούκια
και από την άλλη τα χρώματα και οι πίνακες της Yayoi Kusama
ξεσηκωθήκαμε και φτιάξαμε ο καθένας μόνος και όλοι μαζί
τη δική μας ανθισμένη άνοιξη…
….ανάμεσα στα λουλούδια μας υπάρχουν και κάποια της Kusama
μπορείτε να τα βρείτε;
Τα λουλούδια μας βρίσκονται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου παιδείας
Ευχαριστούμε!
Σ’ ενα πολύ όμορφο περιβάλλον
στη βιβλιοθήκη του κολεγίου Δελασάλ
πολλά παιδικά χεράκια της πρώτης τάξης
γνώρισαν το παραμύθι μας
και μας μίλησαν για όλα τα όμορφα πράγματα που μπορούν να κάνουν…
Ευχαριστούμε τους εκπαιδευτικούς και τη διευθύντρια του σχολείου
για την πολύ ζεστή φιλοξενία τους
και όλα τα παιδάκια για τις υπέροχες ζωγραφιές τους….
γιατί «Τα χέρια δε χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε».
Με εργαλεία μας απλές γραμμές
και αφετηρία τα έργα του Στήβεν Αντωνάκου
φτιάξαμε μια Ασπίδα που δίνει τη δυνατότητα στον καθένα
να τη «διαβάσει» δίνοντας τη δική του ερμηνεία…
….οι γραμμές μπορούν να μας πουν πολλά αρκεί να τις βάλουμε στη….θέση τους!
Δείτε στο παρακάτω βίντεο πως το καταφέρνουμε αυτό:
Ένας αρχαίος ελληνικός μύθος ενός ζευγαριού
που έγινε το αιώνιο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης….
Ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα ήταν ένα τόσο αγαπημένο ζευγάρι που δεν έκανε ο ένας χωρίς τον άλλο.
Ήταν οι μόνοι που φιλοξένησαν τον Δία και τον Έρμή
όταν αυτοί μεταμφιεσμένοι σε κοινούς θνητούς
γύρισαν όλο τον κόσμο και γνώρισαν την αδιαφορία των ανθρώπων.
Φιλοξένησαν τους δυο θεούς και ούτε που τους ρώτησαν
από που έρχονται, ποιοι είναι και που πηγαίνουν.
Ο Δίας για να τους ανταποδώσει τη φιλοξενία τους τους είπε ότι θα τους χαρίσει ότι του ζητήσουν.
Το μόνο που του ζήτησαν ήταν να πεθάνουν μαζί.
Έτσι όταν έφτασε η «ώρα» τους στο κατώφλι του σπιτιού τους
φύτρωσε ένα παράξενο δέντρο: δύο δέντρα, μια βελανιδιά και μια φλαμουριά
με τα κλαδιά τους πλεγμένα και τους κορμούς τους δεμένους.
Ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα έμειναν μαζί στην αιωνιότητα!
Η Ελληνική Μυθολογία εμπνέει τα μικρά παιδιά…όπως και όλους τους άλλους….
Η γραμμή είναι ένα εργαλείο που μας επιτρέπει
να οραματιζόμαστε μια έννοια και να καθορίζουμε το χαρακτήρα της.
‘Εργα εμπνευσμένα από τον γνωστό ελληνοαμερικανό εικαστικό
Στήβεν Αντωνάκο ( Stephen Antonakos).
Γραμμή, φόρμα, χρώμα, μοτίβο, υφή, φως, πρωτογενή στοιχεία της τέχνης
τα συναντάμε στα έργα του Καλλιτέχνη.
Ο Αντωνάκος «ανακάλυψε» το νέον ως εικαστικό έσον το 1960 και γρήγορα το ανέδειξε
σε πρωταρχικό μέσο της δημιουργίας του.
Κι εμείς απλά….»ανακαλύψαμε» τις γραμμές…
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στη θεατρική ομάδα «Μικρός βορράς»
που έπαιξε για μας και έπαιξε μαζί μας
στα πλαίσια του σεμιναρίου
«Οι μύθοι του Αισώπου σε κόμικ και η διάδραση».
Περάσαμε όμορφα και κάτω από τη σκηνή και πάνω σ’ αυτή!!!
Καλή επιτυχία σε όλες τις παραστάσεις τους!
‘Ενα ακόμη ευχαριστώ στην Υπέυθυνη Πολιτιστικών θεμάτων Βιργινία Αρβανιτίδου
για τις όμορφες βόλτες που μας προσφέρει σε καινούρια μονοπάτια…
Αφετηρία μας ένα μικρό μέρος από
ένα χειμωνιάτικο τοπίο του Vincent van Gogh….
….αφήσαμε τη φαντασία μας ελεύθερη για να τον συνεχίσουμε….
….δεν κάνουμε αυτό που «πρέπει»
κάνουμε αυτό που θέλουμε…
…δεν γνωρίζουμε το τελικό αποτέλεσμα
το κεντάμε πινελιά-πινελιά, χρώμα-χρώμα, σχήμα-σχήμα…
…το αποτέλεσμα…
….Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!!!
«…..κοίταξε ψηλά, στον ουρανό και είδε το φεγγάρι.
Ήταν μεγάλο, φωτεινό και…τόσο πολύ κοντά»
«Αχ και να μπορούσα να παίξω μαζί του!
«σκέφτηκε κι έκανε να το πιάσει….»
Αχ και να μπορούσαμε να παίξουμε μαζί του
σκεφτήκαμε κι εμείς
και είπαμε να φτιάξουμε ένα δικό μας….
πήραμε όλες τις αποχρώσεις του μπλε
φτιάξαμε με ακανόνιστες πινελιές
τον δικό μας ουρανό….
…και βάλαμε πάνω του ένα φεγγάρι
που κάθε βράδυ θα μας λέει τις δικές του
φεγγαρόλουστες ιστορίες!!!
Μια ιδέα βγαλμένη από το το παραμύθι
του Eric Carl
«Παρακαλώ μπαμπά φέρε μου το φεγγάρι»
και….
από τη δική μας φαντασία!
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 