Θα ‘θελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες όμορφες εικόνες της πόλης μας
έτσι όπως τις είδαν τα μάτια της κόρης μου και κατάφερε να τις αποθανατίσει με το φακό της.
«Ξέρω ότι και το Θεό θ’ αναστατώσεις
πως θα σε τραγουδάει τα βράδια
μόνος, αποσυρμένος
εκεί στ’ ουρανού το επιπλωμένο
με σύννεφα καθιστικό»
(Κ.Δημουλά)
Σαν άσπρα μαντηλάκια αποχαιρετισμών
σαλπάρουν τα σύννεφα,
και, εκεί, τ’ αρπάζει ο άνεμος
και τα σηκώνει με τα χέρια του τα ταξιδιάρικα.
(Πάμπλο Νερούδα)
Ὅλος ο κόσμος εἶναι ἕνα νησί
πού ἔχει γύρω του θάλασσα. Ὅταν
ξημερώνοντας κάθεσαι σ’ ἕνα λιβάδι
καί κοιτάζεις, νομίζεις πώς μέσα σου εἶναι
πού ἀνατέλλει ὁ ἥλιος καί πώς
ἀντικρύ σου ὁ ὁρίζοντας εἶναι ὁ καθρέφτης του.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
«…και ο ήλιος,
που συντηρεί του κόσμου την ελπίδα,
δίχως να βγαίνει ρίχνει κάπου – κάπου
το φως του σαν αριές χιονονιφάδες
απάνω από τη θάλασσα…»
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
Συλλογή » Θεσσαλονίκη»
Δήμητρα Βογιατζή ετών 13