Πώς να ήταν άραγε το περιβόλι που είχε φτιάξει ο Τιτάνας Άτλαντας
και το αγαπούσε τόσο πολύ; Έλεγαν ότι είχε μέσα τα πιο παράξενα και μαγικά φυτά.
Το περιβόλι τούτο και οι πεντάμορφες θυγατέρες του,
οι Πλειάδες, οι Υάδες και οι Εσπερίδες, ήταν όλος ο κόσμος του Άτλαντα,
πριν τον τιμωρήσουν οι Θεοί
και τον βάλουν να κρατάει στους ώμους του τον Ουράνιο θόλο.
Στο βίντεο δείτε βήμα-βήμα πως ζωγραφίσαμε όλοι μαζί το περιβόλι αυτό…
Ταξιδεύοντας στη Μυθολογία… συναντήσαμε τις Ώρες
και παίρνοντας ιδέα από την ιστορία τους τις ζωγραφίσαμε…
ή καλύτερα ζωγραφίσαμε τις ώρες των μικρών παιδιών που είναι γεμάτες χρώμα!
«…Όταν οι Ώρες βγήκαν από την κοιλιά του Κρόνου,
βγήκαν μικροσκοπικές. Βγήκαν όμως αμέτρητες.
Από τότε τριγυρίζουν ελεύθερες στον κόσμο, μικρούτσικες, σχεδόν αόρατες.
Συνέχεια τρέχουν.
Άλλες πετούν γρήγορα σαν αστραπή και άλλες σέρνουν τα βήματά τους τεμπέλικα.
Άλλες περπατούν ασταμάτητα δίχως να κουράζονται και άλλες είναι έτοιμες να αποκοιμηθούν.
Άλλες γελάνε και άλλες κλαίνε.
Καμιά φορά παίζουν, φώναζουν και τις ακούμε.
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τις σταματήσει…»
Οι δικιές μας Ώρες παίζουν και γελάνε…
Η μεταμόρφωση της ωραίας νύμφης Δάφνης σε δέντρο
μέσα από τα μάτια των παιδιών…
«…Ο Απόλλωνας που την είδε να γίνεται δέντρο με τα μυρωδάτα φύλλα φώναξε:
«Α, έφυγες για πάντα από κοντά μου, πιο όμορφη από τις όμορφες!
Τα φύλλα σου όμως δεν θα τα αποχωριστώ ποτέ. Θα τα κάνω στεφάνι
και θα τα προσφέρω στους ποιητές που θα απαγγέλλουν τα καλύτερα ποιήματα.
Εσύ Δάφνη θα είσαι το ιερό μου δέντρο…»
«Τα τραπέζια του γάμου ήταν στρωμένα σ’ ένα ανθισμένο λιβάδι, που τα δρόσιζε ένα ρυάκι.
Ο Ορφέας παντρευόταν την όμορφη Ευρυδίκη.
Ήταν πολύ όμορφοι και οι δύο.
Η αγάπη ομορφαίνει τους ανθρώπους…»
… και τα παιδικά μάτια μπορούν να δουν την πραγματική ομορφιά
και να την κάνουν ακόμη πιο όμορφη!!!
Τα παιδιά συνεχίζουν τις ιστορίες με τον δικό τους όμορφο τρόπο…
Γιατί όχι και εμείς;
«…στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα παραμόνο η θεόρατη τρύπα το Χάος.
Και έπειτα ξαφνικά γεννήθηκε η θεά ΓΗ που τη λέμε και ΓΑΙΑ.
Μετά εμφανίστηκε ένας άλλος θεός που αιωρούνταν πάνω της, ο ΟΥΡΑΝΟΣ.
Η Γη και ο Ουρανός ήταν άδειοι. Τότε ξεπετάχτηκε μέσα από το Χάος ο θεός ΕΡΩΤΑΣ.
Μια βροχή έπεσε από τον Ουρανό στη Γη και η Γη γέννησε
τα βουνά, τα δέντρα, τα λουλούδια και όλα τα φυτά της φύσης. Μετά γέμισε με τους Ωκεανούς…»
Κάπως έτσι φαντάστηκαν και παιδιά τη Γέννηση του κόσμου
όπως περιγράφεται στην πλούσια Ελληνική Μυθολογία.
Όταν η παιδική φαντασία συναντά την Μυθολογία….
Η αρπαγή της Περσεφόνης,
ο κάτω κόσμος του Πλούτωνα και
ο πάνω κόσμος της ευτυχισμένης Δήμητρας.
Εικόνες της Ελληνικής Μυθολογίας όπως τις φανταστήκαμε
και τις αποτυπώσαμε ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο…
…με κύκλους…
…με πόρτες και παράθυρα…
…με σκάλες…
…με κύκλους και γραμμές… 
…με τη φαντασία των διδύμων που μοιάζει τόσο πολύ…
…με ένταση!!!
Τα παιδιά μας δείχνουν τον πάνω και κάτω κόσμο
ανακατεύοντας τα χρώματα και…
κάνοντας άνω κάτω τα σύμβολα…
Ένας αρχαίος ελληνικός μύθος ενός ζευγαριού
που έγινε το αιώνιο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης….
Ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα ήταν ένα τόσο αγαπημένο ζευγάρι που δεν έκανε ο ένας χωρίς τον άλλο.
Ήταν οι μόνοι που φιλοξένησαν τον Δία και τον Έρμή
όταν αυτοί μεταμφιεσμένοι σε κοινούς θνητούς
γύρισαν όλο τον κόσμο και γνώρισαν την αδιαφορία των ανθρώπων.
Φιλοξένησαν τους δυο θεούς και ούτε που τους ρώτησαν
από που έρχονται, ποιοι είναι και που πηγαίνουν.
Ο Δίας για να τους ανταποδώσει τη φιλοξενία τους τους είπε ότι θα τους χαρίσει ότι του ζητήσουν.
Το μόνο που του ζήτησαν ήταν να πεθάνουν μαζί.
Έτσι όταν έφτασε η «ώρα» τους στο κατώφλι του σπιτιού τους
φύτρωσε ένα παράξενο δέντρο: δύο δέντρα, μια βελανιδιά και μια φλαμουριά
με τα κλαδιά τους πλεγμένα και τους κορμούς τους δεμένους.
Ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα έμειναν μαζί στην αιωνιότητα!
Η Ελληνική Μυθολογία εμπνέει τα μικρά παιδιά…όπως και όλους τους άλλους….
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 