Ένα από τα πράγματα που μαθαίνουμε στο νηπιαγωγείο είναι, όπως λέει και ο Robert Fulghum, να βάζουμε τα πράγματα εκεί απ’ όπου τα έχουμε πάρει και να καθαρίζουμε τις τσαπατσουλιές μας.
Η βασική ιδέα ξεκινάει από τις μικρές αγγελίες της εφημερίδας. Τα υλικά απλά και η διαδικασία «εύρεσης εργασίας» διασκεδαστική για τα παιδιά.
Κάθε εβδομάδα οι βοηθοί αναλαμβάνουν άλλη δουλειά έτσι ώστε όλοι να περάσουν από όλες τις θέσεις και…η τάξη μας να είναι πάντοτε τακτοποιημένη και καθαρή!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Robert Fulghum, «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο»
Η ΣΟΦΙΑ ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ, ΣΤΑ ΒΟΥΝΑΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΜΜΟ, ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ:
Να μοιράζεσαι τα πάντα. Να παίζεις τίμια. Να μη χτυπάς τους άλλους. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό. Να κοκκινίζεις.
Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό. Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
OΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΜΕΣΑ. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή. Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή. Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμα αλήθεια ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε στον έξω κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΝΩΣΗ. Ότι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία. Ότι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα. Ότι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας. Ότι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης. Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
Ο Robert Fulghum γεννήθηκε το 1937, και μεγάλωσε στο Τέξας των ΗΠΑ. Όταν ήταν μικρός έκανε διάφορες περιστασιακές δουλειές, όπως εκσκαφέας τάφρων, βοσκός, μπάρμαν και τραγουδιστής κάντρι. Μετά από το κολέγιο και μια σύντομη καριέρα στην IBM, επέστρεψε στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη θεολογία. Για 22 χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας σε μια ενορία στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, ζωγραφική και φιλοσοφία σε σχολείο στο Σιάτλ. Είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και γλύπτης. Τραγουδά και παίζει κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The Rock Bottom Remainders» μιας μπάντας που αποτελείται από μουσικούς – συγγραφείς. Σήμερα, ζει μεταξύ του Σιάτλ και της Κρήτης. Το βιβλίο του «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λύχνος.
Ένα βράδυ καθώς έβλεπα την κόρη μου να κρατάει ένα τάμπλετ, πήρα μολύβι και χαρτί και άρχισα να γράφω:
Το βλέμμα τρέχει πάνω στην οθόνη
οι λεπτοδείκτες λαχανιασμένοι ακολουθούν
μολύβι και χαρτί κλεισμένα στο συρτάρι
στο μπαλκονακι σταμάτησε ο ήχος του ζαριού.
Χρωματιστά καλώδια στ’ αυτιά
ήχοι κοφτοί, χωρίς μπουζούκι.
Παιδιά…πού πάτε;
Άν δείτε ένα μονοπάτι που οδηγεί
σ΄ένα τραπέζι κάτω από μια κληματαριά
ακολουθήστε το!
Στη γλάστρα με το γεράνι, είναι το κλειδί…
Μαρία Κουτσανοπούλου
«Για μένα, ενώπιον του Θεού, το πιο
υπεύθυνο επάγγελμα, που μπορεί να
κάνει κάποιος, είναι νηπιαγωγός.
Αλλά και το πιο δύσκολο, γιατί πλάθει
ψυχές.
Και πλάθοντας ψυχές, πλάθεις
ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατ’ εικόνα
του Θεού πλασμένοι.
Και έτσι γίνεσαι συνεργός του Θεού, όπως
γίνονται και οι γονείς, όταν τεκνοποιούν».
Και συνέχισε: «Άν δεν έχεις τα κότσια να
γίνεις νηπιαγωγός, να γίνεις δάσκαλος.
Είναι το ίδιο υπεύθυνο.
Κι αν δεν μπορείς ούτε δάσκαλος, τότε να
γίνεις καθηγητής»!
Πηγή: Γέροντας Παΐσιος o Αγιορείτης
ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:
«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ»
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: ΚΟΥΤΣΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
«Η τέχνη έχει χρώματα, σύμβολα, σχέδια και μπορεί να κρατήσει ζωντανό έναν αρχαίο πολιτισμό»
Η Τέχνη είναι ένα εργαλείο αποκάλυψης. Είναι εργαλείο εκπαίδευσης που ξυπνάει την ευαισθησία παιδιών, ενθαρρύνει την πρωτοβουλία, δημιουργεί φλογερά ενδιαφέροντα και έντονες ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις. Η Τέχνη βοηθάει τα παιδιά να μάθουν να λένε ό, τι δεν μπορεί να ειπωθεί.
O ρόλος του παιδαγωγού είναι να υποστηρίξει την ανεξάντλητη πηγή έκφρασης κάθε παιδιού προσφέροντας τη δυνατότητα γνωριμίας καινούργιων υλικών, διδάσκοντας τον τρόπο χρήσης τους και δείχνοντας την ποικιλία των τεχνικών με τις οποίες το παιδί μπορεί να αποδώσει, να εξελίξει και να εμπλουτίσει την προσωπική του εικόνα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω έγινε ο σχεδιασμός αυτού του καινοτόμου πολιτιστικού προγράμματος με τίτλο «Ταξίδι στον κόσμο μέσα από την τέχνη αρχαίων πολιτισμών»
Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε στο 1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Παλαιοκάστρου.
Τρόπος υλοποίησης του προγράμματος
Μετά την αφήγηση ιστοριών από την Ελληνική μυθολογία και την επανειλημμένη αναφορά στους Αρχαίους Έλληνες αποφασίσαμε να γνωρίσουμε κι άλλους Αρχαίους πολιτισμούς. Αρχικά περιεργαστήκαμε την υδρόγειο σφαίρα και γνωρίσαμε τις πέντε ηπείρους. Είδαμε που βρίσκεται η κάθε μία και μάθαμε τα ονόματά τους.
Αποφασίσαμε να «ταξιδέψουμε» σ’ αυτές τις ηπείρους και γνωρίσαμε πέντε αρχαίους πολιτισμούς, έναν από κάθε ήπειρο.
Τους Αρχαίους Έλληνες από την Ευρώπη,
τους Ιθαγενείς της Αφρικής,
τους Ινδούς από την Ασία,
τους Ινδιάνους από την Αμερική
και τους Αβορίγινες από την Ωκεανία.
Στο «ταξίδι» μας αυτό επικεντρωθήκαμε στην τέχνη και τη μουσική αυτών των πολιτισμών. Έτσι το πρόγραμμά μας απέκτησε πέντε ενότητες.
Το πρόγραμμα αυτό έχει δημοσιευτεί αναλυτικά στο περιοδικό «ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ» στο τεύχος 99 (Μάιος- Ιούνιος 2014) στην ενότητα «προτασεις διαθεματικών δραστηριοτήτων»
«Στης φαντασίας το καράβι βάλαμε χρώματα πολλά
και κάναμε ταξίδια μέσα στα χρόνια τα παλιά.
Γνωρίσαμε Ηπείρους, παλιούς πολιτισμούς
και τώρα προσκαλούμε μεγάλους και μικρούς,
να μπούνε στο καράβι μας να πιάσουν τα κουπιά
και όλοι να σαλπάρουνε για μέρη μακρινά!»
ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
1ο Νηπιαγωγείο Παλαιοκάστρου
Η ζωγραφική τοίχου ομορφαίνει το χώρο μας και του δίνει άλλη διάσταση, πολύ περισσότερο όταν αυτός ο τοίχος ανήκει σ’ ένα Νηπιαγωγείο που τα παιδιά μας περνούν πολλές ώρες την ημέρα.
Έχοντας για εργαλεία δυο πινέλα και χρώματα και συντροφιά το γέλιο των παιδιών, αποφάσισα να ζωντανέψω τον αύλειο χώρο του Νηπιαγωγείου για να κάνω τα παιδιά να αισθάνονται όμορφα όταν παίζουν στην αυλή του σχολείου τους.
Εύχομαι έτσι χρωματιστές να είναι όλες οι σχολικές χρονιές !
«ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
Το παραμύθι αυτό δημιουργήθηκε από τα παιδιά του 1ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου στο τέλος του καινοτόμου πολιτιστικού προγράμματος που εκπόνησα με θέμα:
«Ταξίδι στον κόσμο μέσα από την τέχνη αρχαίων πολιτισμών». Η αφορμή, μας δόθηκε από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Ο Ήλιος ο ηλιάτορας».
Με τα παιδιά ανεβήκαμε στα χάρτινα καραβάκια μας και έχοντας για κουπιά τα πινέλα και τους μαρκαδόρους μας, πυξίδα τη φαντασία μας και βιγλάτορα τον ήλιο τον ηλιάτορα ταξιδέψαμε στις πέντε ηπείρους. Στο ταξίδι αυτό η φαντασία των παιδιών συναντήθηκε με τις γνώσεις που απέκτησαν από το πολιτιστικό πρόγραμμα κι έτσι γεννήθηκε το παραμύθι μας.
Με το παραμύθι αυτό, το Νηπιαγωγείο μας συμμετείχε στο διαγωνισμό παραμυθιού «Ανιέλα, η μάγισσα που αγαπούσε τα βιβλία» που διοργάνωσε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης στις 25 Απριλίου 2013 με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.
Το παραμύθι βρίσκεται στη σελίδα 24 του βιβλίου.
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 