Αυτού του κόσμου οι δυνατοί
κρατώντας τα «πινέλα» τους
κάθονται πάνω από τη γη
κι έτσι απλά αποφασίζουν…
… μα αν τα πινέλα έδιναν
να τα κρατούν παιδιά
τότε η γη μας θα ‘τανε
όμορφη ζωγραφιά!
Ζωγραφίζουμε την Ειρήνη και τον Πόλεμο
με abstract painting
Φέτος σκεφτήκαμε να αποτυπώσουμε
την Ειρήνη και τον Πόλεμο με σύμβολα
παίρνοντας έμπνευση από τους Κώδικες και τα ιερογλυφικά
του αγαπημένου μας Εικαστικού Κωνσταντίνου Ξενάκη
Πήραμε λαδοπαστέλ και νερομπογιές και σκεφτήκαμε σύμβολα για τον πόλεμο….
….για την ειρήνη
Εδώ έχουμε τη Γραμμική Β που δεν την έχω αποκωδικοποιήσει ακόμη…
Όλα τα περιστέρια τόσο διαφορετικά
αλλά φέρνουν το ίδιο μήνυμα
«Ειρήνη»
Με φτερά σαν μαργαρίτα…
με φτερά αγγέλου…
με μακριά μαλλιά
με καπέλο στο κεφάλι
και με στρογγυλή ουρά
Περιστέρια που φτιάξαμε με λαδοπαστέλ και χρυσή τέμπερα
παίρνοντας την ιδέα από την τεχνοτροπία του αγαπημένου μας
Εικαστικού Γιάννη Δημητράκη
Είναι μαγικό
το ίδιο δέντρο
ο καθένας να το βλέπει τόσο διαφορετικά….
Άλλος το βλέπει έτσι…
άλλος αλλιώς….
και άλλος αλλιώτικα…
Το αλλιώτικα είναι που μ’ αρέσει τόσο πολύ…
Τα υλικά μας: νερομπογιές και εικόνες από περιοδικά
Ξυλάκια παγωτού
ξυλάκια του γιατρού
γεμάτα με γραμμές
σχήματα και κλωστές
γεμάτα ζεστασιά
χρώματα φθινοπωρινά
μια γλυκιά μελαγχολία
και μεγάλη φαντασία
κόκκινα χαλιά
φτιαγμένα από παιδιά..
Μια βόλτα στη πόλη το Φθινόπωρο.
Μια βόλτα που δεν την κάναμε περπατώντας
αλλά χρωματίζοντας, κόβοντας, κολλώντας και γελώντας
Χρησιμοποιήσαμε πολλά και διάφορα υλικά
νερομπογιές, λαδοπαστέλ, μαρκαδόρους, κόλλες, ψαλίδια
και αποτυπώσαμε το Φθινόπωρο όπως το βλέπουμε εμείς.
Μια ιδέα από την πανέμορφη εικονογράφηση της αγαπημένης μου Λίας Φωτιάδου
«Η συντροφιά με τα ζώα
μας ανοίγει ένα καινούριο παράθυρο στον κόσμο
που το μόνο σίγουρο είναι ότι…
… έχει πολύ ωραία θέα!!!»
Μ.Κ.
Φέτος για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων
τα παιδιά κοίταξαν έξω από το δικό τους παράθυρο
έχοντας αγκαλιά το ζωάκι τους και…
άλλα είδαν τον ήλιο
άλλα ένα λουλούδι στην αυλή
άλλα είδαν το φεγγάρι
κι άλλα μια πολύχρωμη βροχή!!!
Η θέα απ’ όλα τα παράθυρα είναι Μοναδική!!!
«Η Πολύχρωμη του έμαθε να βλέπει τη χρωματιστή πλευρά της ζωής
του έμαθε ότι τα χέρια δε χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε»
…και τα παιδιά στο Νηπιαγωγείο χρωμάτισαν τη δική τους παλάμη
για να παίζουνε και να το θυμούνται…
«Τα χέρια δε χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε»
Ένα παραμύθι με χέρια που… αγγίζουν το φαινόμενο της βίας…
δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και… ανοίγουν πολλά παράθυρα
στη χρωματιστή πλευρά της ζωής.
Μια πρόταση για την Παγκόσμια Ημέρα Μη Βίας
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 