«Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι..»
κι αν είχαμε ένα ραβδάκι πώς θα ‘ταν άραγε;
κλείσαμε τα μάτια μας, ακούσαμε το μελοποιημένο ποίημα του Ελύτη
και φανταστήκαμε….
…πήραμε τα χρώματά μας και ζωγραφίζοντας γύρω από μια τελεία διάφορα σχήματα
φτιάξαμε το ραβδάκι μας!
Και…. τα ραβδάκια στα χέρια των παιδιών γίνονται Μαγικά!!!
Ανεβήκαμε στο βαπόρι
και γλιστράμε στη θάλασσα του χρόνου.
Τα κύματα γεμάτα κρυμμένα μυστικά.
Μπροστά στην πλώρη, όσα δε έγιναν ακόμα,
στην πρύμνη λευκός αφρός τα περασμένα.
Τα μαλλιά μας ανεμίζουν στων ημερών τον αλμυρό αέρα
κοιτάμε μπροστά και χαμογελάμε!
Μ.Κ.
Και… με ποιο τρόπο μπορούμε να κάνουμε τα μικρά παιδιά
ν’ αγαπήσουν τη λογοτεχνία;
Μα φυσικά μέσα από το παιχνίδι.
Ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι με χρώματα πολλά
Κουνάμε το καραβάκι μας πάνω στα κύματα και λέμε…
«το τρελοβάπορο»
Το Τρελοβάπορο μας
ταξιδεύει ανάμεσα στην Παγόσμια Ημέρα ποίησης
και την 25η Μαρτίου
για να μας δείξει ότι…
«…κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μέσα σε όλα και περάσαμε…»
Το «Τρελοβάπορο» είναι ένα αισιόδοξο ποίημα από την ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη “Ηλιος ο πρώτος”.
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες “βίρα μάινα”.
Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές.
Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό.
Από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς,
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς.
Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο.
Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε,
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε.
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε,
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε.
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα.
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 