Ένας κύκλος κλείνει, ένας νέος ανοίγει.
Το Φθινόπωρο φεύγει, ο Χειμώνας έρχεται.
Το Φθινόπωρο μας ζέστανε με τα χρώματά του και μας χάρισε όμορφες εικόνες και στιγμές.
Άλλωστε η εποχή «που πέφτουν τα φύλλα», για κάποια λουλούδια αποτελεί δεύτερη Άνοιξη.
Γι’ αυτό κι εμείς το αποχαιρετάμε φτιάχνοντας ένα κολάζ με τα χρώματά του.
Εικόνες από περιοδικά, μπογιές και μπόλικη φαντασία
Όπως είπε και ο Albert Camus
«Το Φθινόπωρο είναι μια δεύτερη Άνοιξη, αφού κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι».
«Μοιάζουν τα σπίτια με χαρτόκουτα…»
Μια πόλη φτιαγμένη από σχήματα και παιδική φαντασία
μια πόλη φτιαγμένη με νερομπογιές, λαδοπαστέλ και κομμάτια από χαρτόκουτα
μια πόλη με…. άρωμα Φθινοπώρου
Παίρνοντας αφορμή από τη βροχή…
… είπαμε να γεμίσουμε και τον δικό μας ουρανό με σύννεφα,
σύννεφα φτιαγμένα από παιδιά,
σύννεφα χαμογελαστά!!!
Και η βροχή καθώς πέφτει σιγοτραγουδάει τη… «Συννεφούλα»
Ακούστε την κι εσείς και απολαύστε τα παιδιά την ώρα που ζωγραφίζουν
Αν το Φθινόπωρο ήταν γυναίκα
θα είχε κόκκινα μαλλιά
ένα χαμόγελο στα μάτια
και μια ζεστή-ζεστή αγκαλιά
Αν το Φθινόπωρο ήταν γυναίκα
θα ‘κοβε φύλλα απ’ τα κλαδιά
θα τα φορούσε δαχτυλίδια
και κοκαλάκια στα μαλλιά
Αν το Φθινόπωρο ήταν γυναίκα
θα ήταν όμορφη πολύ
σαν ζωγραφιά από εκείνες
που κάνει ένα μικρό παιδί!
Μ.Κ.
Ξυλάκια παγωτού
ξυλάκια του γιατρού
γεμάτα με γραμμές
σχήματα και κλωστές
γεμάτα ζεστασιά
χρώματα φθινοπωρινά
μια γλυκιά μελαγχολία
και μεγάλη φαντασία
κόκκινα χαλιά
φτιαγμένα από παιδιά..
Μια βόλτα στη πόλη το Φθινόπωρο.
Μια βόλτα που δεν την κάναμε περπατώντας
αλλά χρωματίζοντας, κόβοντας, κολλώντας και γελώντας
Χρησιμοποιήσαμε πολλά και διάφορα υλικά
νερομπογιές, λαδοπαστέλ, μαρκαδόρους, κόλλες, ψαλίδια
και αποτυπώσαμε το Φθινόπωρο όπως το βλέπουμε εμείς.
Μια ιδέα από την πανέμορφη εικονογράφηση της αγαπημένης μου Λίας Φωτιάδου
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 
