Η ζωή του καθενός, μια όμορφη γυναίκα μ΄ένα ολόλευκο μακρύ φόρεμα.
Εγώ μόλις αντίκρισα τη δική μου σε κάποιο στενό της Θεσσαλονίκης,
ένιωσα την ανάγκη να πιαστώ από το φόρεμά της και το κάνω πολύχρωμο.
Τότε ήταν θαρρώ που γέμισαν τα χέρια μου χρώματα και το μυαλό μου φαντασία.
Μ’ αυτά τα δυο πορεύομαι μέχρι και σήμερα και ζωγραφίζω της ζωής μου το φουστάνι…..
Κάπου ανάμεσα σ’ αυτές τις ζωγραφιές είναι κι αυτές του παραμυθιού μας
«Τα χέρια δε χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε»
που παρουσιάσαμε για πρώτη φορά σ’ έναν υπέροχο χώρο
που γέμισε με χαμόγελα αγαπημένων φίλων και παιδικές φωνές.
Ένα ευχαριστώ στο Πολύδρομο που γνωρίζει πολύ καλά
να ανοίγει νέους δρόμους στις καρδιές και στο μυαλό μας!
ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ 
Αδελφή, είμαι πολύ περήφανη για σένα. Καλοτάξιδο……
Αδερφήηηηηη μου σ’ αγαπώ!
Όλα ήταν τόσο ωραία το απόγευμα της Παρασκευής με αποκορύφωμα τη στιγμή ανάγνωσης του βιβλίου Μαρία… μικροί και μεγάλοι ακούγαμε και βλέπαμε προσηλωμένοι! Είμαι σίγουρη πως το βιβλίο θα το λατρέψουν όσοι το γνωρίσουν!
Μαρίσα μου σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας! Η ευγένεια της ψυχής σου είναι το κάτι άλλο! Σ΄ευχαριστώ!